RSS

Bu Nehir Çoşku ile Akmalı Hayata....

Dün akşam arkadaşımın ağlayan sesi ile tanıştım ben Nehir ile...
Güzel arkadaşım Hande'nin her zaman neşe ile duymaya alıştığım sesi, uykulu mu, hasta mı anlam veremediğim bir tonda titriyordu...

Çok korktum, Bulut'a mı birşey oldu, eşi mi kötü? Annesine babasına mı bir şey oldu?...Derken geçmedi saniyeler "Seni az sonra arayacağım." dediğinde...

Bekledim ve Hande beni arayıp, "Takip ettiğim bloglardan birinde hasta bir çocuk vardı. Gelişmeleri okudum, çok üzgünüm" dediğinde önce "Ölmüş mü?" dedim. "Hayır" dedi Hande. Sonra verdiğim ilk tepkiye hala çok kızıyorum ben...

"Ay ben de Bulut'a bir şey oldu sandım!"

Ne boş bir cümle aslında....

Bugün NEHİR'i ve ailesini okuyup, tanıyınca anladım.
Her çocuk Tuna, her anne benim aslında...

Nehir 3 yaşında minik bir kız çocuğu...Benim gibi hevesle beklemiş annesi Nehir'i.
Karnındaki pıt pıtlarla heyecanlanıp yüzünü hayal etmiş 9 ay boyunca...Tıpkı benim gibi...

Tıpkı bizim gibi yüreği çoşmuş onu ilk kokladığında...
Tıpkı bizim gibi hiç kondurmamış kötülükleri güzel kızına...

Ama bir gün kötü bir haber almışlar...
En kötü hastalık, hiç bir kötülüğü konduramadıkları güzel kızlarını ellerine almış...
Nehir çok güçlü bir kızmış, yenmiş kötülükleri...
Ama o kötülükler bırakmak istememiş Nehir'i...
Gülen gözlere yaş, geri dönmüş haince...

DUALARIMA SEN DE DAHİLSİN ARTIK GÜZEL NEHİR
TEKRAR KOVACAĞIZ O KÖTÜLÜKLERİ
MELEK HAYATINA KALDIĞIN YERDEN DEVAM EDECEKSİN
UNUTACAKSIN O NEŞTER YARALARINI
HER GÜN SENİ İZLEYECEĞİM
HER GÜN SENİ DİLEYECEĞİM
SANA SAĞLIK DİLEYECEĞİM KÜÇÜK MELEK...
VE TÜM MELEKLERİMİZE...

Not:Lütfen siz de konuyu, bloglarınızdan ve facebooktan çok sayıda kişiye ulaştırmaya gayret edin. En azından bunu yapalım!

Starbucks'a da Gideriz, Makas da Alırız..Büyüdük Biz!