Ağustos ayında dişlerinin de etkisi ile emme olayını abartmış, bazı geceler 10 dakikada bir uyanıp emmek istemiştin. Çok yoruluyordum ama hiç şikayet etmiyordum.
İşe başladığımda daha da zordu çok sık uyanmak ama sana anne sütü verebilmek bence bir lütuftu ve herşeye değerdi.
Seni emzirebilmek bence anne olarak seninle yapabildiğim EN GÜZEL ŞEYDİ...
Sana en az 1 yıl anne sütü vermek istiyordum, geçen sezon okulda hiç aksatmadan 3-4 saatte bir hep sütümü sağdım. Tüm yaz sık sık seni emzirdim. Emmediğinde sağdım. Yeme düzenimi senin huysuz günlerin dışında hiç aksatmadım. Ama senin agresif döneminde moralman çöktüm.
Nedir nedeni bilemiyorum, kendimce nedenler bulup, üzüntümü bastırmaya çalışıyorum ama olmuyor.
Neyse neye üzüldüğümü anlatmaya devam ediyorum.
İşe başladığım gün,(25 Ağustos) sabah seni emzirdim. Üzerinden 4 saat geçti ve sütümü sağmak istedim. 30 dakika sonra sadece 20 ml süt çıktı. Üzülmedim, ilk gün stresidir dedim. 3 saat sonra yine 20 ml çıkınca ister istemez üzüldüm. Sağmaya devam ettim.
Ama her sağışta benzer sayılar çıkınca ve sen giderek emmekten uzaklaşınca üzüntüm giderek arttı.Bebeğine süt vermeyi bu kadar önemseyen ve o anın büyüsünü bilen bir anne için bu çok zordu. Her gün giderek azalan sütüm nedeniyle süreleri uzattım. Eve 50 cc'den fazla sütle gidemiyordum. Az gelen süt nedeniyle sen 11 Eylül'de emmeyi bıraktın. O gün epey ağladım, yine emersin diye de ümid ettim bi yandan..13 Eylül'de bir kez daha emdin, o son emişinmiş.
22 Eylül'deki sağışımda kan görünce doktorum da artık bırakmam gerektiğini söyledi. 4 gün sonra dolan sütleri ise dün sağdım ve attım. Eskiden 3 saatte bir dolan sütler 4 günde ancak doldu ve sadece 40 cc süt geldi...
EN GÜZEL ŞEY ile vedalaştım, onu çok özleyeceğim.Seni dolu dolu 8,5 ay emzirdim, her seferinde daha bir keyifliydi seninle aramızdaki bağ. Artık onsuzluğa alışacağım.